Pobyt w Barcelonie to nie tylko prowadzenie mojego projektu badawczego. To także możliwość uczestniczenia (i uczenia się przez osmozę) w bieżących projektach grupy badawczej Transmedia Catalonia oraz w ich codziennym życiu. W ramach tego wszystkiego ostatnio szkoliliśmy się z badania reakcja psychogalwaniczna. Po ludzku – sprawdzaliśmy, jak nasza skóra, przez pocenie, odpowiada na bodźce emocjonalne np. stres związany z błędnie wykonywanym testem czy oglądaniem brutalnych scen. A jeszcze bardziej po ludzku? Bawiliśmy się wykrywaczem kłamstw.

Dla mnie to bardzo ciekawe, bo wszystkie te znane psychologom metody dopiero wkraczają do badań nad dostępnością! A my od tak częstego w przekładoznawstwie analizowania tekstu przechodzimy do takich „prawdziwych” eksperymentów! Swoją drogą testy były stresujące! Słyszeliście kiedyś o efekcie Stroopa? Na czym on polega? Na określaniu czasu reakcji na zadanie. Najczęściej określa się go na teście kolorów. Spróbujcie jak najszybciej powiedzieć nazwy kolorów, w jakich wyświetlone są te wyrazy: zielony czerwony niebieski żółty niebieski żółty.  Jak wam poszło? Nieźle?

To drugie podejście. Zróbcie dokładnie to samo – spróbujcie jak najszybciej powiedzieć nazwy kolorów, w jakich wyświetlone są te wyrazy: zielony czerwony niebieski żółty niebieski żółty. Tym razem chyba nie poszło tak szybko, prawda? Denerwowaliście się trochę tym, że Wam nie szło? Że się myliliście? Własnie to pokazałoby badanie reakcji psychogalwanicznej. A do czego my będziemy używać tej metody? Na przykład do sprawdzenia, jaka audiodeskrypcja wywołuje więcej emocji. Więcej już niedługo! 

 Szkoliliśmy się w ramach projektu NEA, a szkolili nas Michał Kuniecki oraz Kinga Wołoszyn-Hohol z… Uniwersytetu Jagiellońskiego. Więc to też ciekawa przygoda, że ludzi „od siebie” spotykam tak daleko 😉